Залуус, дvv нартаа хvргэх шvлэг - Хайрын шүлэг - Blog

Vзээд енгерех амьдралыг мєнхийн юм шиг бодож
Vдлээд буцах хорвоог vvрдийн юм шиг сэтгэж
Залуу, идэр насаа хєгшрєхгvй юм шиг санаж
Замба тивийн элгэн дзэр туйлж яваа дvv минь!

Єнгє энэ алаг хорвоо дээр
Єєрийн сайндаа чи тєрєєгvй!
Єдєр єдрийн нарыг vзэж, тэнгэрийг харах
Єндєр их тавилан хайрласан аав, ээждээ баярла!

Vдшийн цэнгээний газар согтуу юм шиг дарвиж
Vеийн хонгор бvсгvйтэй мансууран цэнгэж явахад
Насан буурал ээж чинь vнээний дэлэн шувтарч
Намрын хvйтэн шєнє, зэлэн дээр жихvvцэж суугаа!

Амьддаа бие биеэ хайрла...

Амьддаа бие биеэ хайрла, хүмүүсээ
Алив сайхан бүхнээ бусдаас битгий харамла!
Хэрэггүй үгийн зэвээр зүрхийг минь бүү шархлуул,
Хэн нэгнийгээ харанхуй нүх рүү битгий түлх!
Архинд орсон нэгийгээ шоолж бүү инээ,
Аяа, чиний аав чинь ч байж мэднэ шүү.
Амжиж, чи өөрөө алдрын зэрэгт хүрсэн бол
Аз жаргалын хаалгыг бусаддаа нээж өг!
Ачийг чинь тэд бас бүү мартаг. More

Хvсэл минь миний амьдрал

Бороо шиг би асгарахыг хvснэ
Болор мєнгєн одод шиг гялалзахыг хvснэ
Газар ундаалж унатлаа би гялалзана
Газарт бутран унахдаа улам гоёмсогоор гялалзана

laitai shuleg shuu tatad ch yumuu hulaad avaarai

Охин хүслийг минь гүйцээж сэтгэлээ 1 өгөөч!

Омог бардам занд чинь сөгдөж 1 эрхлэе!

Бүсгүйн заяаг минь тэгшилж хайраа 1 өгөөч!

Бүлээн нулимсаа асгаруулж чамдаа 1 эрхлэе!

Өөрт чинь би дурлачихжээ уучлаарай!

Өр зүрх минь тэмүүлэх болжээ өршөөгөөрэй!

Өдөр бүр санах болжээ итгээрэй!

Өрөөл бусдаас харамлах болжээ ойлгоорой!

Үерхэл

Үерхье гэж гуйгаад ичингүйрч байсныг чинь
Үүдэнд чинь хүргэж өгхөд баяртай гэснийг чинь
Хамтдаа суугаад инээлдэж байснаа
Хашгирч чангаар дуулж байсныг чинь

Миний хийсвэр орон зайн сэтгэгдэл

Царай сайтай, чанга дуутай ч чалх муутай хөвгүүд

Дур булаам, гоолиг биетэй ч доодох нь нойтон охид-ууд

Онгон зандан гэдгийг огт мэдэхгүй одоогийн нийгмийн завхайрал

Мөнгөтэй хүнийг дагаж Монгол удмыг таслагчид

Зүрх хайж яваа хайр

Зүгээр л би зүрх хайж яваа хайр байна

Зүрхэнд чинь өрөө хөлслөх гэсэн юм

Төлөөсөнд нь хувирашгүй сэтгэл үүрдийн хайр өгье!

Төлбөр нь таалагдаж байвал хариу send to me!

Харцаараа ч болов эрхлүүлэх юмсан даа

...Таныгаа ээжийн охин гэдгийг мартжээ
Танхилхан насныхаа босгонд эхийн хайраас хагацаж
Тал дүүрсэн харцанд тань гуниг суусныг мэдээгүй ээ
Тайтгарч уйлах нулимс тань ээжийнхээ энгэрээс тасарч
Тавиланг үүрсэн амьдралд тань сүүдэр буусныг мэдрээгүй ээ

Баяр бүхний дээдийг ижийтэйгээ хуваалцана гэж яардаггүй болохоор
Бачуу сэтгэлийнхээ хурыг ижийдээ гаргана гэж явдаггүй болохоор
Тэнгэрээс бууж газраас ургасан мэт таныгаа санаж
Тэрлэгэн бүүвэйтэй сүү үнэртсэн ээжийн охин гэдгийг мартжээ

Нуур тойрмын дайтай асгарч бөмбөрдөггүй болохоор
Нууж унагасан нулимс тань хаана шингэдгийг ч мэддэггүй
Өвдгийг нь дэрлэн толгойг тань илбэх сүүн энгэр үгүй болохоор
Өлмийг тань түшин харцаараа ч болов эрхлүүлэх юмсан даа

САРНАЙ

Оршил

Сарнай цэцгийг харж би удаан суулаа
Сайхан тэр цэцгийг бахдаж би удаан суулаа
Дэлбээнийх нь эмзэгхэн гоог биширч
Дэндүү гайхамшигт тэр цэцгийн тухай шүлэг бичлээ

Яруу төгс түүний тухай бичихгүй юм бол
Янжинлхам бурхан гомдох юм шиг санагдлаа

САРНАЙ

Үнэндээ тэр төгс аялгуу
Үзэсгэлэн гоо бүсгүйгээс илүү
Урлагын бүтээл,сансарын элч мэт
Утгыг нь ойлгож эс гүйцэх бурханлаг шинжтэй

Түүнд хагацал,учрал багтаж байдаг
Түүнд хайр,энэрэл шингэсэн байдаг
Түүнд гэгээн зөгнөл, гэрэлт хүсэл байдаг
Түүнд ханамгүй тачаал,харьшгүй хүч байдаг

Түүнд огторгуй мэт хязгааргүй орон зай бий
Түүнд од эрхэсийг татах чадал бий
Түүнд хувирашгүй сэтгэл,хуучирашгүй түүх бий
Түүнд тэнгисийн давалгаа,тэнгэрийн гялбаа бий

Сарнайн гоо сайхан нь дотоод ертөнцөдөө бий
Сав ертөнцийг бүгдийг нь багтаадагтаа байдаг юм
Ариусал гэгээрэлийн түүний ертөнцөд
Амьдралын утга учир багтсан байдаг юм

Бурхан ч атаархам төгс тэр цэцэг
Бусдад сайн сайханыг өгөх гэж ургадаг юм
Сар нарыг багтааж ургадаг болохоор нь
САР НАЙ гэж нэрлэсэн юм болов уу?

Харанхуй цээжинд минь гэгээ цацаж унасан.....

Харанхуй цээжинд минь гэгээ цацаж унасан
Тэр нойтон цэцэг
Сарны мэт нууцлаг өнгөтэй ...
Итгэлийн үнэртэй

Эдгэшгүй мэт,
Зүрхний минь ягаан шархыг үнсэж буусан ч
Элээн сүүдэрт дайруулсан
Бүдэгхэн гунигтай

Навч ч бай нэг л юм

Үгүйн үнэн дүүрч
Тархинд эзэнгүйрэл ноёлоод
Үүлэн чөлөөний наран
Шинэхэн харагдавч учрыг нь ойлгоод
Догдлолд зай үгүйрч гэнэнийг гомдоогоод
Нялх дусал шар навчнаа унаж
Нэгдээд
Нэг л юм энэ орчлон бороо ч бай
Навч ч бай

''Гуниг минь түрүүлж сэрдэг''

Ирэх шувуудийн ганганаад
Гуниг минь түрүүлж сэрдэг
Ирэхүй одохуйн дунд би
Өөрийгөө гээж суудаг

Хайлсан цасны шар ус
Эмтэрсэн сэтгэлийг эмжин урсaхад
Энэ л хаврыг би хэн нэгэнд бэлэглчихээд
Эргэж харалгүй яваад л өгмөөр...

Хаврын бүлээн салхинд илбүүлэн суухдаа
Хаашаа ч юм бэ? би яардаг aa
Хайр дуудах зэргэлээт өдрүүдйиг ганцаараа үдэхдээ
Хоосортолоо би санаа алддаг аа

Энд

Уртаас урт намар үргэлжлээд
Дуусдаггүй...
Угаасаа энд маргааш гэж байхгүй
Сүүлчийн бороо өдөр болгон
Энд л зөвхөн шивэрдэг болхоор
Сүнс минь гуниг тэмтчиж
Энд л ганцхан үдэлдэг ээ

Энд бүх юм дуусдаггүй
Эхнээсээ дахиад үргэлжлээд л байдаг
Мянган жилийн хүлээлт шиг
Дуусдаггүй..
Магад надаас өөр хэн ч энд ирэхгүй...

Гомдож боломгүй орчлон

Сэрэхүйн баярт хуруу чичрэн догдлох
Сэмхэн одохвий гэхдээ
Чимээгүй дотроо чагнах
Зөөлөн мэдэрсээр олох, онох
Зүгээр энэ бүхний төлөө
Гомдож боломгүй орчлон

*******

Энэ мөч ямарханыг чи мэднэ дээ
Шаналж буйгаа хэлээгүй ч
Мэдэрч байгааг чи мэднэ
Чамд ямар байгаа бол
Санаснаар биш дээ амьдрал
Зурснаараа л болохоос
Зуурхан бороонд дуртай сан
Чамаас асуухаа мартаж дээ

*******

Цэцгийн дэлбээнд шүүдэр зохих нь
Зохирол шиг

Аниргүйд алдсан санаа
Навчинд буух нь
Намар шиг

Хаа нэгтээгээс ирсэн гийчинд
Сэтгэлээ дайсан минь
Хайр шиг

Санамсаргүй он цагыг анзаарсан минь
Ухаарал шиг

Хөшигний завсараар тэр
Туяагаа илгээх нь
Гомдомхой сэтгэлийг аргадах шиг

Хөл дор хувцас хөглөрч
Амьсгал давчдах нь
Үргэлжлэл шиг

Явсан, гээсэн, үгүйрсэнд
Үл харамсаад бодолгүй болох минь
Ариусал шиг

Юу ч үгүй ирээд
Хүн болж амьдарх нь
Цэцэг ургах шиг

Намрын шувуу

Би намрын тэнгэрт хоригдон амьдарсан шувуу Биелэшгүй бүхнээр хүсэл болгон амьдарч Билгийн гэгээг дотроосоо тэмтчин бэтгэрч Бүүдгэр тэнгэрийн хоосоноос өөрийгөө хайсан шувуу Би намрын тэнгэрт хорогдон амьдарсан шувуу Нуурын мандалд дэлбээлсэн цэцгийн гэгээнд сатаарч Нууцхан эгшиглэх гунигт аялгуунд уярч Шаналал үл танигдах өнгийн орныг зорилгүй Шүүдрэн уянгат шаргал тэнгэрт хорогдон амьдрах шувуу Би намрын тэнгэрт дүүлж амьдрах шувуу Бүлээхэн бодлоор жихүүн жаврыг үргээж Буйдхан эргэх аниргүй хорвоог Битүүхэн жиргээгээр хөглөж Бэлгүй тойрох цагийн салхитай наадсаар Би намрын тэнгэрт бардам халих шувуу

Амлаж чадахгүй

Тийм хөнхөн инээмсэглэл
Тэврэх нь ихээ дотнохон
Бодлын чанадаас шувууд чинь
Миний зүгт нисэлдэвч
Болох болохгүйн торонд
Далиа хумиад гуниглангуй

Орчлонд олон өдөр үгүй
Одоо гэх энэ үг
Маргааш их өөр сонсогдоно, мэдрэгдэнэ
Ганцхан байж мэдэх энэ л агшинг
Газарт шингээчхээд дараа нь
Ингэж хөнгөн инээмсэглэхгүй

Хүсэл төдий гэж битгий чамла
Амьдрал хүслээс хөлтэй
Амрагийн төгөл хайрын үг одоо илүүднэ
Буруу зөвийн хаалгаар нэвт шувт алхалж
Болортох өнгийн тансгаар
Цангасан төрхөө сэргээ

Хүн биеийн эрвэгнэх төдий мэдрэмж
Хөл алдна энд хэтэрхий гүнзгий
Нарны туяа хүрдэггүй далай ёроол шиг
Надаас урсах урсгалд чи
Сэлүүргүй нэг төөрөөч
Үүнээс өөр юу ч, чамд амьдралаас
Амлаж чадахгүй
Үнэндээ энэ хэсэгхэн бороонд
Хурц наранд яаг над шиг
Надтай хамт
Энд энүүхэнд
Тэгээд тэнд

Миний сэтгэлийн зул

Миний сэтгэлийн зул
Өрх дэрвүүлсэн огторгуйн амьсгалд унтрахгүй
Миний сэтгэлийн зул
Өр өмөлсөн зовлон,гунигт бөхөхгүй

Миний сэтгэлийн зул
Нүүрээ нууж цацсан өштөний хоронд автахгүй
Миний сэтгэлийн зул
Нүгэл буяныг төрүүлдэг амьдралын хормоор цэгнүүлэхгүй ээ

Миний сэтгэлийн зул
Хүмүүний зүрхийг үгийн шидээр анагаана
Миний сэтгэлийн зул
Хүн ёсны өртөөг хүчирхэг зуунд хүргэнэ

Миний сэтгэлийн зул
Гүн харанхуйн хээлэнд анивалзах, гэрэлт өнчин нүд байж
Гуньж цөхөрсөн хүний үрд, эцсийн ганц итгэл өгнө

Миний сэтгэлийн зул
Номын гэрлээс гал авч
Ноцохдоо
Бодол гэрэлтүүлсэн
Миний ганц гоёл

Миний сэтгэлийн зул
Хуурын эгшигнээс хүй салгаж
Хайлахдаа
Хамар шархируулсан
Хамгийн эмзэг гэгээ минь

Миний сэтгэлийн зул
Өнө мэргидийн ухаан оршсон, судрын мөрийг гэрэлтүүлж
Өөрөөсөө бойжиж гэгээрэхийг түмэн үёдээ захина

Миний сэтгэлийн зул
Багтарсан нэгний цээжинд, сүү болон дусаж
Баяр гунигийг хорвоод, шүлэг болон үлдэнэ ээ

Ширгээгүй хүлээлт

Хайртай гэдэг үгийг би
Хүлээлт гэж ойлгосон
Би чамайг хүлээсэн …..
Хүлээх хүлээхдээ..
Хүн чулуу мэт нарны гэрлийг нулимсаараа хэмжин хүлээсэн
Хүлээх хүлээхдээ ..
Хөх тэнгэрийн өнгийг гундуулж
Хүн нуурын усыг ширгээж хүлээсэн
Хүлээх хүлээхдээ ..
Өдөр шөнийг эд эсээрээ мэдэрч
Өнчин сар шаргал нарыг нүдээрээ манаж хүлээсэн
Хүлээлт гэдэг үгийг би хайр гэж ойлгосон
Би чамайг хайрласан
Хайрлах хайрлахдаа
Хаврын шувуудын бараанаас зүсээ бууруулж
Харзны хүйтэнд зүрхээ дүрж хайрласан
Хайрлах хайрлахдаа
Энгэрт минь байгаа бүх л зүйлээ
Элсний ширхэг болгоод гараасаа асгаж хайрласан
Би
Цэцэг мэт дэлгэрээд намрын өвс мэт хагдрахад
Чи
Эрвээхэй мэт орхин нисээд сэтгэл дотор минь шарх болоод нуугдчихсан
Хайртай гэдэг үгийг би
Хүлээлт гэж ойлгосон
Би хүлээсэн
Хүлээлт гэдэг үгийг би
Хайр гэж ойлгосон
Би чамайг хайрласан

Учраад л өнгөрөх бүсгүйд...

Урин хавар айлсаж урсгал усан урсахуйд

Удаан хүлээсэн шувууд сэтгэлд минь ганганана

Уйтгартай өдрүүдийг халж яргуй шиг хэнзэрж мэдэх

Учраад л өнгөрөх бүсгүйд сэтгэл минь хоногшино

Зохимжит өнгөөр дэлгэрч зун цаг ирэхүйд

Зөрөөд нисэх эрвээхий сэтгэлд минь эргэлдэнэ

Зайгүй зүрхэнд минь зөрөг жим засаж чадах

Зуурхан л учирах бүсгүйд сэтгэл минь хоногшино

Навчаар гунисан намрын халуун нар төөнөхүйд
Нуур нь эзгүйрсэн усны толионд сэтгэл минь уйтгарлана
Нулимс цийлэгнэсэн нүдийг минь шувуу шиг арчиж өгөх
Нэг л учирах бүсгүйд сэтгэл минь хоногшино

Өнтэй өвөл зочилж уулсын оройг цасаар хучихуйд
Өвдөг даарсан хүйтэнээр сэтгэл минь жавардана
Өвөрийн халуунаар дулаацуулж өглөөний нар шиг ээх
Өнөөдөр л учирах бүсгүйд сэтгэл минь хоногшино

″″″Зүүдний ертөнц″″

Зүүдний ертөнц манант гэгээ татуулан буухдаа
Зүрхний гүн дэх хөрсөнд хайрын үр цацахад
Харанхуй шөнийн аниргүйг шимэн үндэслэж
Хараад ханамгүй өнгийн цэцэгс дэлгэрнэ

Цэцэгсийн дэлбээнд мөнхийн ус шүүдэртэхэд
Цаг хугацаа цочихдоо хэмнэл алдан зогсоно
Цалгих сэтгэлийн гүн дэх чанад алсын мэдрэмж
Ертөнцийн гүнд дэх цэцэрлэгт гэрэл болон амирлана

Тэр цэцэгсийн өнгөнд энэ ертөнц бүдгэрхэд
Тэргэл саран дурлахдаа нууцлаг мэлмийгээ нээнэ
Галбир уран эрвээхий гэрэл зуран эргэлдэхэд
Газрын нар уярахдаа урсах мэт хээтнэ

Өнгө амилуулсан цэцэгс гэгээ цацаруулан яруусахад
Өөрийн эрхгүй мэдэрхүй сөгдөж хэмжээлшгүйн гүнд уусна
Үгээр хэлэхийн аргагүй төгс амгаланд хорогдохдоо би
Өөрийгөө тэнд орхичихоод өглөөг энд хоосорч угтмаар

Таны одоо байгаа мэдээ: Залуус, дvv нартаа хvргэх шvлэг

Нийт сэтгэгдэл: 0